brzmi to nie realnie, ale to jest prawda. W wigilie po kolacji poszedłem na spacer, było zimno i ciemno, kilka set metrów za moją wsią usłyszałem pisk szczeniaków. Zaglądnołem w jedną z polnych dróg i zobaczyłem tam sześć szczeniaków, były wygłodzone ale o dziwo nie bały sie ludzi. Długo nie myśląc zadzwoniłem po kolege, przyjechał autem i wszystkie zabrałem do domu. Na szczęście byli ludzie którzy potrzebowali psiaka koło domu. Ten kto to zrobił powinien zostać surowo ukarany.

Może nieudany prezent? Pewnie ktoś myślał, że wyniesie gdzieś daleko i będzie miał problem z głowy i czyste sumienie. Chociaż widziałem już gorszą rzecz, w Długołęce widziałem kiedyś worek z utopionymi kociętami. Nie wiem kto to zrobił ale musiał być nieźle pop..., mógł już oddać do schroniska, popytać czy ktoś chce a nie od razu mordować. Głupota ludzka i bezwzględność nie mają granic.

Ludzie nie mają sumienia albo trzymają je głęboko w szufladzie, z wyobraźnią z resztą jest tak samo. Jeśli to prezent to bezmyślny, nieskonsultowany, ale i tego można się pozbyć po ludzku- wywieszki u weterynarzy, popytać po znajomych, z resztą jak widzisz sami z kolegą daliście sobie jakoś z tym radę czyli da się. Jeśli ktoś wyrzucił szczenięta już trochę odchowane- a miał je ze swojej suczki to jest chyba opcja uśpienia miotu ślepego jak się nie mylę. Rok temu w moim domu była jedna suka setera irlandzkiego i dwie kocice i jeden kocur, niestety nie zdążyliśmy ze sterylizacją kocic( suki pilnujemy gdy jest taka potrzeba), tabletki też nie pomogły i miałem okres chyba w wakacje gdy miałem w domu chyba 13 kotów, w sumie odbyły się 3 mioty i sztuki nie zabiłem- popytałem znajomych (reszta rodziny też), poszły ogłoszenia u weterynarzy, doszła do tego selekcja naturalna czyli samochody i obecnie mam na stanie setera, wysterylizowaną kocicę i 3 kocury. Przyznam, że przy trzecim miocie był pomysł uśpienia kociąt ( u weterynarza) bo utrzymanie takiej ilości jest drogie i uciążliwe- karma i mleko to jedno, odrobaczanie i leczenie to drugie- była epidemia kociego kataru, ale serducho nie pozwoliło, nie umiem zabić zwierzaka i tyle.

Heh, no to stefanek zostaje, córka ptasznika dostała pod choinkę, nikt nie pomyślał że nienawidzę pająków. Może zna się ktoś z was na tym??

Trzymaj linka do dobrego forum (chyba największe w Polsce nt pająków):

http://www.arachnea.org/forum/f17/kompendium-hodowcy-pocz-tkuj-cy-przeczytaj-koniecznie-t84/

Ciekawy prezent, ale nie chciałbym dostać, już kiedyś miałem żółwia, przy którym trochę roboty było i oddałem temu kto chciał. Ale żółw to nie pająk

Dzięki za linka. Też miałem kiedyś żółwie, oddałem sąsiadce do przydomowego skalniaczka. Co prawda jeden po miesiącu się znalazł u mnie pod drzwiami, ale wrócił do oczka. W domu latem są troszku uciążliwe Z tego co już wyczytałem to przy pająku nie ma zbyt wiele pracy, nie śmierdzi, no tylko takie dziwne uczucie w człowieku wzbudza

No i jak ucieknie to strach ważne też, że "jad ptaszników nie jest zdolny spowodować śmierci dorosłego i zdrowego człowieka" (gorzej, jak ktoś jest uczulony). Może sobie kiedyś sprawię jakiegoś pajączka, bo widzę po forum, że to ciekawe zwierzęta. A na razie wystarczą mi pająki co mieszkają ze mną w domu

Piksel, gratuluję postawy. Mam podobne doświadczenia. Równo rok temu, dzień przed Wigilią przybłąkała się się do nas szczeniak, suka. No i została. Trochę baliśmy się, bo to amstaff, a my już mamy jedną sukę ze schroniska (i dziecko, ale własne ), ale jakoś się ułożyło.
pozdrawiam